Paran Var mı Havva?

PARAN VAR MI HAVVA ?

Hayatın ritminin, daha çok mahalle aralarında attığı dönemlerde çocuktuk.

El alem ne der korkusuyla büyütülen dört kız ve bir erkekten oluşan toplamda beş kardeştik.  Annem babam bizi o dönemlerde alnının akıyla büyüttüler.

Babam bir sanatçıydı. Evlerin kapı ve pencerelerine ruh verirdi. Bazen Atölyede mola saatinde, çay içerken çay tabağına da çay döküp, soğutup bana içirirdi.  O buruk tadı hiç unutamam.

O yıllar, adım adım hayatı içimize çektiğimiz yıllardı.

İsmimi babam koymuş. Rahmetli dedem de çok sevmiş ismimi. Bu mütevazı isim hep sevildi de bir ben sevemedim.  Ama neden sevmedim bilmiyorum açıkçası?  Oysa isim, sadece bir seslenme sedası değil midir? Havva, Oya, Pınar, Bahar… ne fark eder ki?

Annem ve babam beni dünyaya getirmeye karar verdiklerinde, erkek olmam için dua ettiler.

“Allah’ım bir erkek daha nasip et” demişler ama olmadı.

Dindar bir ailem var. Ben Hacı Asım Tahsin’in kızıyım. Babama karşı hissettiklerim saygı, sevgi, güven ve hürmettir.

Bu inanç mevzuu ilginç bir durum. Ben babamın inancını değil de, dürüstlüğü ve merhametli olduğu gerçeğini sevdim; Ve babama hep inandım. Bugün adresimi bulmamda bana kılavuz olandır babam…

Babamın ne kadar önemli olduğunu 10’lu yaşlarımda dedemi kaybettiğimizde anladım. Babam duygusal adamdır. Gözleri bazen nemlenir. Ama dedemin vefatında o koca Asım Ustanın gözleri yaşlı babasına vedası çok acıydı. “Babam şimdi ne yapacağız” sözlerini ve boynunu bükmesini hiç unutmadım! Birinin kaybetmenin acısını, hüznünü ve boşluğunu dedem öldükten sonra öğrendim.

Hayatını hiç önemsemeyen hep etrafı için mücadele eden, ama hastalıktan hep korkan, daima çalışan ve hala çalışan 95 yaşında ki babama bu yazım.  Beni hiç yanıltmadığın için çok teşekkür ederim.

Sevginin sınırı olur mu?

Elbette olmaz. Sevilmeyi çok seven babama, sınırsız sevgi ve saygılarımla…

Bugün babalar günü.

Baba olabilen ve babalığı başarabilen tüm babalara saygılarımla.

Sahi baba kimdir?

Bence şefkatli olan, çocuklarını zarardan koruyan, çocuklarına bağlanan, arkadaş olabilen, acıyı, mutluluğu paylaşabilen en önemlisi de bankamatik olmayı başarabilendir.

Baba erkek çocuğun idolü, kız çocuklarının aşkıdır.

Baba ata demektir. Aile demektir.

Baba aynadır.

Baba olmak çocukları için direnebilmektir.

Baba barınaktır, barınmaktır.

Baba koşulsuz olabilendir…

Kapılar var ardımda bıraktığım ve misafir olduğum. Duvarlarında çocukluğumun sesi annemin, babamın, kardeşlerimin sesi.

Şimdilerde bazen çalmaya korktuğum ve ardımda bıraktığım o kapıların arkasında, daha genç anne ve babam var çünkü.

Zihnimde ki tüm döküntüleri temizliyorum ama anılarım hep yerini muhafaza ediyor.

Bizler 70 ve 80’lerde doğanlar bugünün anne ve babaları, ama biz bugün çocuklarımıza kendi çocukluğumuzdan daha farklı bir dünya hazırlıyoruz. En azından makineleşmiş ve onun içinde sıkışıp kalan çocuklar yetiştiriyoruz. Hiç değilse beraber yemek yemeyi sohbet etmeyi başarabiliyorsanız hala bir umut var demektir. Hissetmeyi öğretin çocuklarınıza.

Babamın sesi kulaklarımda “Paran var mı Havva”

İyi ki beni dünyaya getirdiniz. Babalar gününüz kutlu olsun. Eşimin de, ağabeyimin de, kuzenlerimin de tüm baba kelimesini hak edenlerin bu günü kutlu olsun. Ve tabii eşimi büyüten rahmetli kayınpederime de sonsuz saygılarımla.